Baraneee

میل به دست می شوم و دلتنگی هایت را می بافم دانه به دانه،گره به گره و رج به رج... شکل می گیرند، انسجام می یابند... از آن دست که نبوده اند و نداشته اند... تن پوشی می شود... در خور روزهای اینهمه زمستانی نبودنت و ندیدنت... راستی چرا انقدر سوز دارد این هوایی که حتی از حوالی صفر هم عبور نکرده... خدا ! کمی خورشید ببارد...   Baraneee...